Η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη μίλησε για το νέο εύρημα στην αρχαία πόλη της Πομπηίας και τις ελληνικές επιγραφές στις τοιχογραφίες. Συγκεκριμένα, σε μια νέα αίθουσα που ανακαλύφθηκε, μήκους 15 μέτρων και πλάτους 6 μέτρων, η οποία αποτελεί μέρος ενός σπιτιού που άνηκε σε εύπορη οικογένεια και στον χώρο αυτό οι οικοδεσπότες έτρωγαν και συνομιλούσαν με τους φιλοξενουμένους τους, βρέθηκαν τοιχογραφίες στις οποίες διακρίνονται η Ωραία Ελένη, ο Πάρις, η Κασσάνδρα και ο Απόλλωνας, με ευρύτερη αναφορά στον ηρωισμό, αλλά και στη δύναμη της μοίρας.
Η «μαύρη αίθουσα», που ονομάστηκε έτσι λόγω του χρώματος των τοίχων, το οποίο πιθανώς είχε ως στόχο να καλύψει την αιθάλη από τις λυχνίες που φώτιζαν τον χώρο, ήταν ένα «εκλεπτυσμένο σκηνικό ευχάριστων συνεστιάσεων». Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται μεταξύ 15 π.Χ. και 40-50 μ.Χ., ενώ το περίτεχνο ψηφιδωτό δάπεδο της αίθουσας αποτελείται από ένα εκατομμύριο και πλέον μικροσκοπικές λευκές ψηφίδες.
«Η Πομπηία μας δίνει μια καταπληκτική εικόνα για το πως ήταν η ζωή στην αρχαιότητα, με τις τοιχογραφίες και τα σπίτια που ‘’σκότωσε’’ ο Βεζούβιος, τα οποία βρίσκουν οι αρχαιολόγοι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και μας εντυπωσιάζουν». Την ίδια ώρα όμως, «Οι ελληνικές επιγραφές δεν μας εκπλήσσουν. Η Πομπηία είναι ουσιαστικά υστεροελληνιστικός κόσμος. Ναι μεν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν διοικητικά την Ανατολή, δηλαδή τα ελληνικά βασίλεια της Ανατολής, ωστόσο κατελήφθησαν οι ίδιοι από τον ελληνικό πολιτισμό και αυτό που ακολούθησε είναι η συνέχεια του ελληνιστικού πολιτισμού για μερικούς αιώνες», εξήγησε η αρχαιολόγος.
Σχετικά με την ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιείται στις επιγραφές, η αρχαιολόγος δήλωσε ότι, «Τα ελληνικά ήταν η lingua franca, δηλαδή η γλώσσα των λογίων στην Ανατολή, δηλαδή από Ιταλία και ανατολικά. Ποτέ δεν κυριάρχησαν τα λατινικά, σκαιωδώς υπήρχαν, εκεί υπάρχουν μόνο ελληνικά. Η γλώσσα των μύθων είναι επίσης η ελληνική. Ο Βιργίλιος, όπως ξέρουμε, μεταφέρει στα λατινικά τις ιστορίες του Ομήρου αρκετούς αιώνες μετά. Αλλά το ενδιαφέρον με τις γραφές της Πομπηίας είναι ότι αντιγράφουν προϋπάρχοντα έργα καλών καλλιτεχνών, όχι όμως των μεγίστων. Συνήθως είναι καλλιτέχνες οι οποίοι αντιγράφουν παλαιότερα πρότυπα. Η Πομπηία μας δίνει μία πολύ καλή εικόνα για την Αλεξάνδρεια, πώς θα ήταν τα σπίτια και η ζωή στην Αλεξάνδρεια, ή πώς θα ήταν η ζωή στην Αντιόχεια, που τα’ χουμε χάσει αυτά, γιατί, ευτυχώς για αυτούς τότε, δεν τα σκέπασε κανένας Βεζούβιος. Επίσης είναι γνωστό ότι οι Ρωμαίοι αντιγράφουν συστηματικά και έργα πλαστικής και μέχρι να βρεθούν οι βασιλικοί τάφοι στις Αιγές, ο τάφος του Φιλίππου και λοιπά, στην πραγματικότητα ό,τι ξέραμε για την αρχαία ελληνική ζωγραφική ήταν μέσω Πομπηίας», κατέληξε.
Comentários